Opis:

Pół-demon, istota zrodzona na pograniczu dwóch światów, nosi w sobie cechy zarówno ludzkie, jak i demoniczne. Jego postać, choć na pierwszy rzut oka może przypominać ludzką sylwetkę, szybko zdradza swoje mroczne pochodzenie przy bliższym spojrzeniu.

Część jego ciała, która wydaje się ludzka, zachowuje typowe dla człowieka proporcje i rysy, lecz skóra na tych obszarach jest blada, niemalże chorobliwie biała, z niektórymi miejscami pokrytymi subtelnymi, ciemnymi żyłami, które pulsują demoniczną energią. Kontrastuje z nią druga strona jego ciała, która jest wyraźnie demonicznego pochodzenia; skóra tutaj jest ciemno czerwona, czasem czarna, z wyraźnymi, czerwonymi runami, które migoczą słabym, niepokojącym światłem.

Z głowy pół-demona, porośniętej grubymi, czarnymi włosami, wystają niewielkie, demoniczne rogi. Każdy z nich jest unikalny; niektóre są kręte i skręcone, inne proste i ostre jak sztylet. Rozmieszczone są chaotycznie, tworząc niepokojący, dziki wizerunek, który przyciąga wzrok i jednocześnie budzi strach.

Oczy pół-demona są głębokie, z lodowatym blaskiem, który przeszywa do szpiku kości. Jasne źrenice, zdradzają jego nie-ludzką naturę, a spojrzenie jest pełne mrocznej inteligencji i nieukrywanego apetytu na chaos.

Usta, choć w większości ludzkie, ujawniają przy otwarciu rzędy ostrych, nieregularnych zębów, gotowych rozszarpać mięso i kości. Uśmiech pół-demona jest zimny i drwiący, pełen obietnicy bólu.

Ręce i stopy łączą w sobie ludzkie i demoniczną cechy; jedna ręka może przypominać ludzką, z delikatnymi, zgrabnymi palcami, podczas gdy druga transformuje się w potężną, demoniczną kończynę z pazurami, zdolnymi do rozrywania stali.

Chociaż pół-demon nie posiada skrzydeł ani zdolności do latania, jego nadludzka siła, zwinność i szybkość czynią go równie śmiertelnym przeciwnikiem. Jego obecność wzbudza lęk i niepewność, a każdy krok, jaki stawia na ziemi Eldorii, jest świadectwem jego dualistycznej natury, będącej wiecznym mostem i barierą między światem ludzi a królestwem ciemności.

Charakterystyka podkreśla kontrast między ludzkimi a demonicznymi elementami wyglądu pół-demona, co nadaje mu unikalny i przerażający wizerunek.

1. Ciało:
   • Połączenie ludzkich i demoniczych cech; jedna strona ciała zachowuje ludzkie proporcje i rysy, z bladą, chorobliwie białą skórą, podczas gdy druga strona jest ciemna, czerwona, czasem niemal czarna, z czerwonymi runami.
2. Skóra:
   • Na ludzkiej stronie blada i nienaturalnie biała, na demonicznym boku czarna bądź czerwona z pulsującymi czerwonymi runami.
3. Rogi:
   • Niewielkie, wystające z głowy, każdy o unikalnym kształcie - niektóre kręte i skręcone, inne proste i ostre. Rozmieszczone chaotycznie.
4. Włosy:
   • Grube, czarne, porastające głowę, dodające dzikości wyglądowi.
5. Oczy:
   • Głębokie, z lodowatym blaskiem i pionowymi, czarnymi źrenicami, świadczące o nie-ludzkiej naturze.
6. Usta i zęby:
   • Usta przypominają ludzkie, ale ujawniają ostry, nieregularny zestaw zębów przy otwarciu.
7. Ręce i stopy:
   • Mieszanka ludzkich i demoniczych cech; jedna ręka może być delikatna i ludzka, podczas gdy druga posiada demoniczną kończynę z pazurami zdolnymi do rozrywania.

Charakter:

Charakter pół-demona, który został określony jako zły, może być złożony i wielowymiarowy, manifestując się w różnych, często przerażających zachowaniach i cechach osobowości. Odbija jego wewnętrzne konflikty i walkę między ludzką a demoniczną naturą, z przewagą tej ostatniej, co prowadzi do destrukcyjnych i okrutnych działań.

1. Manipulacja:
   • Pół-demon jest mistrzem manipulacji, wykorzystując swoją inteligencję i przebiegłość do osiągnięcia własnych celów, często kosztem innych.
     
2. Bezwzględność:
   • Nie zna litości ani współczucia, gotów zniszczyć każdego, kto stanie na jego drodze, bez wahania czy żalu.
3. Sadyzm:
   • Czerpie przyjemność z cierpienia innych, często stosując tortury lub psychiczne dręczenie, by zaspokoić swoje okrutne zapędy.
4. Mściwy:
   • Nie zapomina o krzywdach i zdradach, dążąc do zemsty nawet za najmniejsze przewinienia, często w nadmiernie brutalny sposób.
5. Potężny:
   • Wykorzystuje swoją demoniczną moc do dominacji i zastraszania, demonstrując swoje zdolności, by utrzymać innych w stanie ciągłego strachu.
6. Duma:
   • Jego demonicze dziedzictwo sprawia, że jest niezwykle dumny i arogancki, uważając się za istotę wyższą wobec innych.
7. Samotność:
   • Chociaż potrafi manipulować innymi do swoich celów, często preferuje samotność, nie ufając nikomu i nie tworząc głębszych więzi.
8. Nieprzewidywalność:
   • Jego działania są często kapryśne i nieprzewidywalne, co czyni go jeszcze bardziej niebezpiecznym i trudnym do zrozumienia.
9. Zdradziectwo:
   • Nie zawaha się zdradzić nawet tych, którzy mu zaufali, jeśli uzna to za korzystne dla siebie.
10. Opanowany przez gniew:
    • Chociaż potrafi być zimny i obliczalny, to w momentach gniewu jego demonicza natura przejmuje kontrolę, czyniąc go jeszcze bardziej niebezpiecznym.
11. Obsesja na punkcie władzy:
    • Dąży do zgromadzenia jak największej władzy i kontroli, widząc w tym cel swojego istnienia.
12. Nienawiść:
    • Może pałać nienawiścią do ludzi lub innych ras, widząc w nich jedynie pionki do wykorzystania lub wrogów do zniszczenia.

Historia:

W odwiecznych głębinach czasu, w królestwie, gdzie bogowie kształtowali losy świata wedle swojej woli, rozegrała się historia, która na zawsze zmieniła oblicze ziemi. Mortis, Bóg Śmierci, znany ze swojej nienawiści do śmiertelników i pragnienia dominacji nad światem żywych, postanowił stworzyć istotę, która byłaby jego oczami, uszami i mieczem w świecie ludzi. Aby to osiągnąć, posłużył się manipulacją i oszustwem, zwracając się do Arcanusa, Boga Magii, z prośbą o użyczenie części swojej mocy pod pozorem szlachetnego celu.

Arcanus, naiwnie wierzący w dobre intencje, nieświadomy prawdziwych intencji Mortisa, zgodził się podzielić swoją mocą. W ten sposób, Mortis wykorzystał energię magii do przeniesienia demonicznego nasienia na człowieka, tworząc pierwszego pół-demona – istotę zrodzoną z nienawiści, przeznaczoną do siania zniszczenia, manipulowania duszami i zabijania tych, którzy stali na jej drodze.

Pół-demony, z natury swojego stwórcy, były istotami zła, doskonale wypełniającymi swoje mroczne przeznaczenie. Ich obecność w świecie ludzi szybko zaczęła sieć spiski, chaos i cierpienie, z każdym ich działaniem odzwierciedlającym mrok, który je spłodził.

Verdana, Matka Natura, zaniepokojona równowagą świata, która została zachwiana przez pojawienie się pół-demonów, postanowiła interweniować. Na polecenie Osiriona, Najwyższego Boga, który pragnął przywrócić harmonię, Verdana podjęła próbę usunięcia demonicznego nasienia z ludzkiego ciała.

Jej działania, choć prowadzone z czystymi intencjami, okazały się tylko częściowo skuteczne. Verdana zdołała zmniejszyć demoniczną moc w pół-demonach, lecz nie była w stanie całkowicie jej usunąć. W ich żyłach pozostała esencja zła, a ich wygląd i cechy osobowości nadal nosiły ślady demonicznego pochodzenia. Pół-demony zachowały swój manipulacyjny charakter, zdolności do wykorzystywania i zabijania, lecz jednocześnie zyskały zdolność do ukrywania swojej prawdziwej natury za bardziej ludzką fasadą.

Tak narodziła się rasa pół-demonów, istot skazanych na wieczną walkę z własną naturą, symbol konfliktu między dobrem a złem. Ich pojawienie się na świecie ludzi stało się przestrogą przed niebezpieczeństwami, jakie niosą ze sobą manipulacja i pragnienie władzy. Historia pół-demonów, choć zrodzona z mroku, przypomina o konieczności poszukiwania światła, nawet w najgłębszych cieniach.

Pierwszy pół-demon, którego istnienie było wynikiem przerażającej interwencji Mortisa, boga śmierci. Nie był on stworzony z próżni; był kiedyś człowiekiem, którego życie i dusza zostały bezpowrotnie zmienione przez mroczne działania boga.

Mortis, pragnąc posiąść narzędzie zemsty i chaosu, wybrał tego człowieka z powodu jego szczególnych cech – silnej woli i mrocznych skłonności, które czyniły go idealnym kandydatem na pół-demoniczne przemienienie. Przekształcenie było bolesne, zarówno fizycznie, jak i duchowo. Człowiek ten, teraz znany jako Azerak, stał się istotą nie z tego świata, obdarzoną mrocznymi mocami i pragnieniem zemsty, które przekroczyło jego najdziksze wyobrażenia.

Azerak, choć zachował fragmenty swojej ludzkiej świadomości, był teraz nasycony demoniczną energią, która zniekształciła nie tylko jego ciało, ale i duszę. Jego serce, kiedyś zdolne do miłości i współczucia, teraz tętniło nienawiścią i żądzą destrukcji. Oczy, które kiedyś patrzyły z nadzieją, teraz błyszczały złowrogim światłem, odzwierciedlając mrok, który go pochłonął.

W akcie ostatecznego zerwania z przeszłością, Azerak uczynił coś niepojętego, co miałoby odcisnąć piętno na jego mrocznej ścieżce – w momencie niekontrolowanego gniewu, kierowanego przez demoniczną siłę, zniszczył ostatnie więzi łączące go z ludzkością. Jego działania stały się przestrogą dla wszystkich, którzy usłyszeli tę historię – przypomnieniem o mroku kryjącym się w głębi duszy i o konsekwencjach, jakie niesie za sobą pakt z ciemnością.

Wędrując przez Eldorię, Azerak stał się symbolem strachu i przestrogi. Jego obecność była zapowiedzią nieszczęścia, a ścieżka, którą przemierzał, była usiana cierpieniem. Mimo iż jego istnienie było pełne bólu i samotności, Azerak nigdy nie znalazł drogi do odkupienia. Jego historia stała się legendą – mrocznym przypomnieniem o cenie, jaką płaci się za pragnienie mocy ponad wszelką miarę.

Azerak, chociaż był dziełem Mortisa, nie stał się biernym narzędziem w rękach boga śmierci. Jego postać, choć zrodzona z nienawiści, była również przypomnieniem o wolnej woli, nawet jeśli została ona skierowana ku ciemności. W ten sposób, historia Azeraka w Eldorii przemawia do wszystkich, przypominając, że każda istota, niezależnie od pochodzenia, stoi przed wyborem między światłem a mrokiem, miłością a nienawiścią, życiem a zniszczeniem.

 

Opowieści o pół-demonach krążą jedynie w szeptach i legendach, niezapisane na żadnych pergaminach ani w kronikach. Jednak istnieje jeden wyjątek – stary, zniszczony list, autorstwa człowieka o imieniu Thalion, który opisał swoje spotkanie z Azerakiem. Ten list, skierowany do jego Ojca, jest jedynym bezpośrednim świadectwem istnienia i natury pół-demonów, a jego słowa rzucają światło na mroczne dziedzictwo Azeraka.

Thalion, młody badacz i podróżnik, wędrował po Eldorii, zbierając historie i legendy, które mogłyby wzbogacić wiedzę świata. Pewnego dnia, w głębi lasu, gdzie światło ledwie przebijało przez gęste korony drzew, napotkał Azeraka. Spotkanie to, pełne strachu i fascynacji, na zawsze zmieniło jego postrzeganie rzeczywistości.

W liście do Ojca, Thalion opisał Azeraka jako istotę przerażającą, lecz zarazem budzącą litość; stworzenie o dwóch twarzach – jednej ludzkiej, pełnej bólu i rozpaczy, i drugiej demonicznego pochodzenia, która emanowała nienawiścią i mrokiem. Pisał o oczach Azeraka, które wydawały się pochłaniać światło, i o jego głosie, który, mimo demonicznego brzmienia, nosił w sobie ludzką rozpacz.

List Thaliona opisuje także, jak Azerak, pomimo swojej natury, przez chwilę wydawał się zmagać z wewnętrznym konfliktem, jakby resztki człowieczeństwa walczyły z demoniczną esencją. Thalion wyraził przekonanie, że nawet w najmroczniejszej duszy pozostała iskra światła, która może być kluczem do zrozumienia natury pół-demonów.

Ten list, odnaleziony wiele lat później przez innego podróżnika, został przekazany do królewskiej biblioteki Eldorii, gdzie jest przechowywany jako cenna relikwia. Dokument ten, choć krótki i niepełny, stał się oknem na świat pół-demonów dla wszystkich, którzy szukają wiedzy o mrocznych istotach Eldorii.